26 marca 2010

Najświętsze dziecko...

"Najświętsze dziecko z godną podziwu pokorą i posłuszeństwem pobierało nauki, tak jak inne dzieci w tym wieku. Święci rodzice udzielali Jej nauk, a Maryja uczyła się od nich, choć posiadała przecież pełną wiedzę o wszystkich rzeczach, otrzymaną w niebie. Mimo to uczyła się i przysłuchiwała wszystkiemu w milczeniu, ku zachwytowi aniołów, widzących w tym dziecku niezwykłą mądrość.

Święta Anna, kierując się niebiańskimi oświeceniami i własną wielką miłością, otaczała troskliwością Królową niebios i dziękowała Panu za Jej uczynki."

("Mistyczne Miasto Boże", Maria z Agredy, rozd. VIII)

17 marca 2010

Odchodzili od Niej pokrzepieni

"W drugim roku życia Maryja poczęła okazywać wielką i czułą miłość do ubogich. Stale prosiła swą świętą matkę o jałmużnę dla nich. Św. Anna, pełna dobroci i miłosierdzia, obdarowywała ubogich, upominając swą córkę, aby ich czciła i kochała. Maryja zaś, doskonaląc się w miłości, prócz tego, co dla ubogich uzyskała od rodziców, odkładała dla nich także część swojego jedzenia; zatem mogła prawdziwiej niż św. Hiob powiedzieć: "Od dzieciństwa mego rosło miłosierdzie ze mną".

Jałmużna obdarowywała Maryja ubogiego w taki sposób, by sprawić raczej wrażenie spłacenia długu sprawiedliwości niż wyświadczania dobrodziejstwa. W głębi duszy mówiła bowiem: "To należy się sprawiedliwie memu bratu i panu; posiadam coś nie zasłużywszy na to wcale - on zaś nie ma tego". W trakcie rozdzielania jałmużny całowała Ona rękę i nogi ubogiego, przez co udzielała jeszcze większej jałmużny jego duszy. Ubodzy odchodzili od Niej pokrzepieni na duszy i ciele."

("Mistyczne Miasto Boże", Maria z Agredy, rozd. VIII)

15 marca 2010

Maryja uważała siebie za istotę najmniej znaczącą

.
"To urocze dziecko okazywało zawsze swym świętym rodzicom najwyższy szacunek. Gdy św. Anna poprawiał mu rękawek, natychmiast chwytało ręce swych rodziców, całując je z najwyższą pokorą i czcią. Maryja nie odstąpiła od tego zwyczaju, dopóki Jej rodzice żyli. Czasami pragnęła Ona błogosławieństwa rodziców, ale nie śmiejąc wyrazić swego życzenia słowami, wolała przemówić do ich serc poprzez tajemne znaki. Szacunek Maryi dla Jej rodziców był tak wielki, że nigdy nie zaniedbała go okazać nawet w najdrobniejszej rzeczy.

Jeżeli okoliczności skłoniły to najświętsze dziecko do przyjęcia przysługi lub dobrodziejstwa od rodziców, albo od innych, przyjmowało owo dobro zawsze wdzięcznym i pokornym sercem, prosząc Pana aby wynagrodził ludzi za ich miłość. Maryja uważała siebie za istotę najmniej znaczącą, choć przecież osiągnęła wysoki stopień świętości i posiadała wprost nadmiar niebiańskiej wiedzy o Bogu i Jego tajemnicach. Ona - Królowa i Monarchini całego świata - sądziła, że jest niegodna pokarmu, którym podtrzymywała swoje życie."

("Mistyczne Miasto Boże", Maria z Agredy, rozd. VIII)

13 marca 2010

Najwyższy był zawsze blisko Maryi

.
"Mała Królowa była pod każdym względem urocza, doskonała i cudowna.
Zwyczajne prawa natury, którym podlegała w swym dzieciństwie, nie tłumiły jednak łaski. Podczas snu Maryja spełniała nieustanne akty miłości, wiary i nadziei - niezależnie od postrzegania zmysłowego.
Przywilej ten otrzymały i inne dusze z wszechmocnej ręki Boga, a więc musiała posiadać go i Ta, którą Pan wybrał na swoją Matkę i Królową wszystkich stworzeń. Maryja zatem posiadała ów przywilej w stopniu wyższym niż zdolna była to zrozumieć jakakolwiek inna istota.

Duchowe wizje i objawienia Boże powtarzały się u tego niebiańskiego dziecka bezustannie, bowiem Najwyższy był zawsze blisko Maryi. Przede wszystkim zaś kierował Maryją Duch Święty, tak że wszystko, co czyniła, było doskonałe. Maryja bezustannie prosiła też o przyspieszenie Wcielenia Słowa i o Przyjście Zbawiciela."

("Mistyczne Miasto Boże", Maria z Agredy, rozd. VIII)

12 marca 2010

Płakała ze względu na grzechy swiata

"Z niebiańską Córką obchodzono się tak, jak z innymi dziećmi w Jej wieku. Przyjmowała zwyczajny pokarm, tylko w bardzo małej ilości, spała bardzo krótko. Nie naprzykrzała się nikomu; nie płakała kapryśnie, jak to czynią inne dzieci, ale była bardzo łagodna. Cud ten pozostawał jednak ukryty, albowiem płakała często, tyle tylko, że jedynie ze względu na grzechu świata, błagając o zbawienie rodzaju ludzkiego lub z tęsknoty za przyjściem Zbawiciela; płakała jak przyszło na Jej wiek, ale zawsze z godnością Królowej i Monarchini. Już we wczesnym dzieciństwie Jej twarz wykazywała potęgę niezwykłego majestatu.
Rozsądna matka Anna obchodziła się z tym dzieckiem nadzwyczaj troskliwie i delikatnie. Jej ojciec Joachim kochał Ją miłością ojcowską i święta zarazem, chociaż nie znał jeszcze wówczas Jej tajemnicy, Bóg bowiem już wówczas napełnił go - tak jak i innych - szacunkiem dla Tej, którą obrał sobie za Matkę."

("Mistyczne Miasto Boże", Maria z Agredy, rozd. VIII)

11 marca 2010

"Imię moje czcij..."

.
"Imię moje czcij zawsze z największym nabożeństwem. Wiedz, że przywileje i łaski, których Najwyższy udzielił memu imieniu są liczne i wspaniałe. Zawsze poczuwałam się do wielkiego długu wdzięczności i martwiłam się, jak zdołam spłacić ten dług."

("Mistyczne Miasto Boże", Maria z Agredy, rozd. VII)

"Tyś Matka sercem mi ukochana..."

.
Modlitwa Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny (1901-1944) :

"Najświętsza Panno, z pierwszym dnia brzaskiem
Zwracam ku Tobie westchnienie moje,
Ty, coś odziana świętości blaskiem,
Zwróć ku mnie Oczy łaskawe Twoje.

Tyś Matka sercem mi ukochana,
Strzeż każdej chwili życia mojego,
Spraw, by me oczy w obliczu Pana
Były godnymi łask Syna Twego.

Przy Twoim Sercu niechaj bezpiecznie
Kwitnie lilija mej niewinności,
Od nieprzyjaciół broń mnie skutecznie,
Bądź moją Matką tu i w wieczności.

Wszystkich mi drogich polecam Tobie,
Daj całe życie przeżyć w miłości.
Gdy ciało moje już legnie w grobie,
Umieść mnie, Matko, w wiecznej radości."

("Rozalia Celakówna. Wyznania z przeżyć wewnętrznych", wyd. WAM, Kraków, 2009, s. 186.)

Tekst ten otrzymaliśmy od JM. Bóg zapłać!

10 marca 2010

Ze wszystkich sił swoich naśladuj ...

.
Nauka Najświętszej Królowej niebios:
"Moja córko!
Ze wszystkich sił swoich naśladuj jedno z pobożnych ćwiczeń, które od dnia mego narodzenia wykonywałam przez całe życie i nie zaniedbałam go nawet wśród największych trosk i mozołów.
Ćwiczenie to polegało na tym: gdy dzień się zaczynał, upadałam przed obliczem Najwyższego i wyrażałam Mu podziękowanie za Jego nieskończone doskonałości, wychwalając Go za miłość, z której mnie stworzył.
Oddawałam Mu hołd, cześć i uwielbienie, jako Panu i Stwórcy wszechrzeczy, który i mnie powołał do życia; uznawałam się bowiem za dzieło Jego rąk.
W głębokiej pokorze i z zupełnym oddaniem ofiarowałam mą duszę w Jego ręce.
Prosiłam Go, aby raczył do końca dni moich rozporządzać mną według własnej woli i aby mnie pouczył, w czym Mu się podobać mogę.
Ten akt powtarzałam często wśród zwykłych czynności codziennych; przy ćwiczeniach duchowych zwracałam się do Jego Majestatu i prosiłam o radę i błogosławieństwo dla wszystkich moich czynów."

("Mistyczne Miasto Boże", Maria z Agredy, rozd. VII)

8 marca 2010

"...aby uświęcić świat"

.
"Rodzice postanowili zaprosić swych krewnych i kapłana, a po ich przybyciu wyprawili wielką ucztę, nadając wśród licznych ceremonii nowo narodzonemu dziecku imię Maryja. Aniołowie uświęcili tę uroczystość niebiańską muzyką, słyszalną tylko dla św. Anny i jej najświętszej Córki.
W taki sposób otrzymała Królowa niebios swe imię, przeznaczone Jej w niebie przez Trójcę Przenajświętszą w dniu urodzenia. To samo imię zostało nadane Jej na ziemi w osiem dni później.

Świat nie widział dotąd takiego narodzenia i nigdy już czegoś podobnego nie miał zobaczyć przy narodzinach jakiejkolwiek istoty ludzkiej. Akt narodzin był wypełniony łaskami tak wielkimi, że aż nieznanymi naturze, bowiem przyszło na świat dziecię niepokalane i czyste od winy grzechu, świętsze od najwyższych Serafinów. (...) Słuszne jest i sprawiedliwe, by przy narodzinach Maryi weseliły się niebiosa i ziemia, gdyż dziecię to przyszło na ziemię aby uświęcić świat."

"Mistyczne miasto Boże", Maria z Agredy, rozd. VII)

7 marca 2010

Aniołowie oddawali hołdy...

.
"Aniołowie oddawali hołdy najświętszemu dziecięciu jako swej własnej Królowej i jako przyszłej Matce Odwiecznego Słowa.
Podczas gdy głos Ojca przedwiecznego wymawiał imię Maryja, aniołowie okazali cześć temu imieniu upadając na twarz przed tronem. Wszyscy wspólnie chwalili Boga za tak wielkie i wzniosłe tajemnice. Mała Królowa nie znała jeszcze swej ostatecznej godności jako Matki Wcielonego Słowa, bowiem ta tajemnica została Jej objawiona dopiero w chwili zwiastowania.

Ósmego dnia po narodzeniu Królowej niebios zstąpiła z nieba wielka liczba aniołów, wszyscy zaś byli piękni i pełni majestatu. Aniołowie nieśli tarczę, na której jaśniało cudownie wypisane imię Maryja. Wszyscy oni ukazali się obdarzonej łaską św. Annie i oznajmili jej, że oto imię jej Córki przynoszą ze sobą, a imię to brzmi: Maryja. Opatrzność Boża nadała je i rozkazała, aby św. Anna i św. Joachim tak nazwali swoje dziecko.
Święta niewiasta przywołała męża i oznajmiła mu wolę Boga co do imienia ich Córki. Szczęśliwy ojciec przyjął to imię z najwyższą radością i nabożeństwem.

("Mistyczne Miasto Boże", Maria z Agredy, fragment rozd. VII)

6 marca 2010

"Imię Naszej wybranki będzie brzmiało Maryja..."

.
"...Sam Majestat Boski postanowił nadać imię Królowej niebios, bowiem najdoskonalsze są imiona zaczerpnięte z nieodmiennej Istoty Boga. Trzy Osoby Boskie oznajmiły wtedy duchom anielskim, że już przed wszystkimi wiekami postanowiły nadać Synowi i Matce najsłodsze imiona Jezus i Maryja; imiona te upodobała sobie Trójca Przenajświętsza przechowująć je w swojej pamięci, bowiem wszystko co przed wiekami zostało stworzone służyć miało właśnie Jezusowi i Maryi.

W tej chwili aniołowie usłyszeli dochodzący z tronu Bożego głos, który w imieniu Ojca przedwiecznego rzekł: "Imię Naszej wybranki będzie brzmiało Maryja. Imię to będzie cudowne i wspaniałe. Wszyscy, którzy pobożnie wzywać będą tego imienia, dostąpią najobfitszych łask; ci, którzy wymawiać je będą z czcią i uszanowaniem, znajdą w nim pociechę. Imię to będzie stanowić dla wszystkich lek na ich cierpienia, upragniony skarb i światło wskazujące drogę do życia wiecznego. Dla piekła będzie ono postrachem, zetrze głowę węża i odniesie zwycięstwo pełne chwały nad książętami ciemności."
Pan rozkazał aniołom, aby to pełne łask imię oznajmili św. Annie; bowiem spełnić sięmusiało na ziemi to, co postanowiono zostało w niebie. Niebiańskie dziecię składało w duchu najczulsze i najpokorniejsze podziękowania przed tronem Boga. Imię nadano dziecięciu wśród najsłodszych, cudownych pieśni pochwalnych. Nawet w najgrubszej księdze nie sposób opisać wszystkich łask i przywilejów, jakie otrzymała wówczas Maryja."

("Mistyczne Miasto Boże", Maria z Agredy, fragment rozd. VII)